Het vliegwiel onder de loep.

[C. van Klaveren]

Weer hallo Tomosrijders,

Aangaande mijn onderzoek naar het iskra elektrisch systeem van ons Tomosje ben ik ook bij het vliegwiel terecht gekomen.

Je zou toch zeggen, wat is daar nou over te vertellen. Zo dacht ik er ook over.

Maar het is toch een beetje anders.

Om te beginnen. De oude contactpunten ontsteking heeft een (open) vliegwiel met 3 magneten.

Maar het iskra vliegwiel is meer dicht en heeft 4 magneten.



Je ziet wel niet helemaal de 4 magneten, maar dat is ook niet zo simpel te fotograferen.
Althans zo ziet het er visueel uit. Of het zo is blijft nog even de vraag.

Als je namelijk op het verhaal (toelichting, ooit door Tomos Nederland gegeven) afgaat, dan zou het om 2 noordpolen en 2 zuidpolen gaan. Men noemde dat poolparen.

Welnu; als er 2 noordpolen en 2 zuidpolen in dat vliegwiel “zitten” moet dat te controleren zijn. Om dat te doen heb ik een schroevendraaier gepakt en tegen de magneten aan gehouden.

Logische wijze zouden 2 magneten de schroevendraaier aan moeten trekken en 2 magneten de schroevendraaier af moeten stoten.

Nou, wat ik ook (in eerste instantie) probeerde. Elke magneet trok de schroevendraaier aan. Dus ik had 4 noordpolen.
[Mijn gedachte: Hoe kan dat nou. Er moet toch een min pool zijn. Anders ontstaat er geen negatieve (inductie) spanning in de spoel.]
(Je zou dan alleen positieve spanningspulsen krijgen, in de vorm van een zaagtand.)
En op de scope had ik wel degelijk een gelijkwaardige negatieve spanning gezien.

Opnieuw ging met de schroevendraaier naar een magneet. Hij werd aangetrokken. Maar nu hield ik hem er tegenaan en verschoof zijdelings de schroevendraaier langs de magneet. Dat ging goed, totdat de schroevendraaier het midden van de magneet bereikte. Toen was het ineens over met de innige aantrekkingskracht. De schroevendraaier werd resoluut afgestoten door de magneet. Dus toch een zuidpool in het vliegwiel. (En dat 4x)

Om dat aan te tonen heb ik er even wat foto`s van gemaakt.





Doch om het nog duidelijker te maken heb ik een tekening er van gemaakt en zijn woorden niet nodig.




Maar ja, het is niets als je op onderzoek uitgaat, maar als je dan vast loopt in je eigen theorie, dan wordt het vervelend.
Hoe kan het nou, als er 4x een noord - zuid wisseling in een omwenteling plaats vind. Doch er komen slechts 2 vonken per omwenteling uit de bobine ?

Ik begrijp het nog even niet. In deze moet ik op verder onderzoek en afwachten wat een nieuwe scope analyse boven water brengt. Mocht iemand het echt weten, dan hou ik me aanbevolen.

Wordt vervolgd.

MvG

[poekelen]

meedenkend in je verhaal; Je gaat er vanuit dat alle spoelen even sterk zijn waardoor je geen grote wisseling hebt in je magnetisch veld. Als alle spoelen even sterk zijn dan moet er op twee punten in het vliegwiel plekken zijn waar er magnetisch veld niet gelijk is. in het vliegwiel zie ik twee relatief grote gaten die hiervoor kunnen zorgen.

[C. van Klaveren]

Waarde Poekelen,

Met jou opmerking word weer eens aangegeven dat twee meer zien dan een.

Het idee van die gaten is misschien zo gek nog niet. Zei het, dat ik het niet kan plaatsen.

Op dit moment krijgt het `t voordeel van de twijfel. Tenslotte tast ik nu ook in het duister.

Voort bordurend op die aanwijzing heb ik op andere foto`s zitten kijken naar de plaats en situatie hoe het vliegwiel staat, als de vonk moet plaatsvinden.
Het was best wel lastig een goede foto te vinden die ik kon gebruiken en kon onderbouwen met tekst. Maar deze met de poelietrekker was de meest representeerbaar.



Hier kan je zien hoe het vliegwiel staat en beredeneren waar de zuiger zich bevind.
Ter verduidelijking: Het vliegwiel is op dit moment geheel rechtsom gedraaid, tot tegen de zuiger aan. (Zuigerstop gemonteerd)

Praktisch gezien, bevind het vliegwiel zich in de stand, waarbij de ontsteking net heeft plaats gevonden.
En ja, dan is de grote opening voor de ontsteekspoel.
(En de andere grote opening aan de onderkant.)

Even nog een plaatje wat achter die grote opening zit.


Toch maak ik nog de opmerking. Als je het hele vliegwiel van bovenaf bekijkt, dan ontwaar je 8 gaten die allen er symmetrisch in gebracht zijn.
Ik ga wel mee met het idee, maar …….

Zo zie je, dat vliegwiel is niet zomaar een vliegwiel.

Tot zover even en vriendelijk gegroet,

[C. van Klaveren]

Vervolg,

Waarde Poekelen en andere geïnteresseerden,

Na bijna een ½ dag aan bovenstaand antwoord gewerkt te hebben ben ik door gegaan met “mijn” andere probleem. Al werkend was er een verhaal van 3 kantjes uit gekomen. En het ging veel verder dan in dit artikel nodig was. Maar door het schrijven, tekenen en redeneren werd wel de werking van de 4 magneten bloot gelegd.

Ik dacht dat ik me nu op glad ijs ging wagen. Niet , dat ik niet kan schaatsen. Oh, zeker wel. Maar niet als b.v. Swen Kramer.

Oftewel: Ik ben wel elektricien (geweest), maar geen elektrotechnisch ingenieur.

Maar goed, ik zal mijn visie er op los laten.
Als eerste maar even de basisvorm van inductie spanning vertellen. (Niet om te beleren, maar anders kan ik mijn\de theorie niet duidelijk maken. Je hebt nu eenmaal de basiskennis nodig, om het e.e.a. te onderbouwen.)

Wanneer je een ijzeren staafje heb en je wind daar een heleboel (geïsoleerde) draad omheen, dan heb je een spoel met een kern.
Als je nu een flinke magneet ter hand neemt. En die magneet haal je met een flinke gang, van links naar rechts, (Eerst gaat de Noordpool en dan de Zuidpool) langs dat staafje ijzer, dan maak je dat staafje voor een moment wat magnetisch.
Dat magnetisme brengt een verandering (een potentiaal verschil) te weeg in die spoel. En wel een bepaalde richting uit. (---->)
[Een potentiaal verschil betekend: Een spannings verschil tussen de uiteinden van de spoel.]

Welnu; Als je nu de magneet met een flinke gang, van rechts naar links langs het staafje ijzer haalt (Maar nu ging eerst de Zuidpool en dan de Noordpool er langs), dan brengt dat wederom een potentiaal verschil te weeg. Alleen is de richting dan de andere kant uit. (<----)

Met die wetenschap in mijn achterhoofd, lag ik de gemaakte tekening naast mij neer en nam de vliegwielmagneet fictief ter hand en haal hem langs de ontsteekspoel.
A. In eerste instantie gaat er een Noordpool langs de spoel. [Er ontstaat een opgaande spanningslijn.]
B. Dan komt er gelijk achteraan, een Zuidpool langs de spoel. [Er ontstaat gelijk een neerwaartse spanningslijn.]
C. Opnieuw gaat er weer een Noordpool langs de spoel. [En er ontstaat opnieuw een opgaande spanningslijn.]

En dit alles bij het passeren van één magneet.
Als je die drie bovenstaande situaties (A – B – C) op papier zet krijg je:
Eerst een lijn omhoog, dan een kort lijntje omlaag, en dan weer een lijn omhoog.

De volgende magneet die dan er weer aankomt (Noordpool), die zorgt ook weer voor een opgaande lijn. [Bovenop de lijn die de eerste magneet had achtergelaten.]
Wel, dat kan\kon niet goed zijn.

Na wat bakken koffie, broodjes en een stukje krant ben ik weer verder gegaan met het probleem. Wel ..... op een gegeven moment viel het kwartje.

Eureka: Ik geloof dat ik het gevonden heb.

Nadat ik al de hele dag bezig was geweest met schrijven en tekenen, geloof ik dat ik het effect van de magneet en de spoel bloot gelegd heb.

De magneet die in het vliegwiel zit (Er zitten er natuurlijk 4 in), die bestaat uit 2 magneten, waarvan de Zuidpolen tegen elkaar aan zitten. (Zie mijn tekening.)
Toen ik nogmaals mijn eigen basisstukje hierboven las, (20 regels terug) met weer een blik op mijn tekening, werd het mij duidelijk.

Als nu de vliegwielmagneet voor de ontsteekspoel verschijnt, dan verschijnt er eigenlijk een Noordpool – Zuidpool magneet. [De 1e helft van de vliegwielmagneet.] Welk een positieve spanning teweeg brengt.
Vervolgens verschijnt de 2e helft van de vliegwielmagneet voor de ontsteekspoel. En die is gevormd als een Zuidpool – Noordpool magneet. En die brengt een tegenovergestelde, dus negatieve spanning teweeg.
Ergo: Er wordt op deze manier een wisselspanning gecreëerd, met één spoel en “één” magneet. (Knap gevonden.)

Met deze (hoge) wisselspanning als aanvoerlijn, konden de ingenieurs een mooie schakeling ontwerpen.
Zo als ik begrepen heb is dat een capacitaire schakeling, waarbij er een condensator opgeladen wordt bij de positieve spanning. En bij de negatieve spanning wordt er een Thyristor (o.i.d.) open gestuurd, waardoor de opgeladen condensator weer leeg loopt via de Bobine. Gevolg: De bougie vonkt.

Zo simpel gaat het met de ontsteekspoel.

Idem ontstaat de wisselspanning voor de verlichting. Zei het dat het in dat geval bij 3 spoelen ter gelijkertijd ontstaat. En omdat die 3 spoelen in serie geschakeld zijn, krijg je 3x de in de spoelen ontstane spanning. (Zie de foto van de scope ergens anders op de site.)

Tot zover even. Nu weten we tenminste hoe die wisselspanningen ontstaan.

Waarom er “slechts” 2x een vonk per omwenteling vrij komt en geen 4, terwijl er toch 4 magneten langs komen, blijft nog een raadsel.

Maar: Altijd doorgaan. Wie zei dat ook al weer ?

U allen gegroet.